Gdy byłam dzieckiem chciałam zostać pisarką. Ponieważ wiem, że marzenia się same nie spełniają, tylko trzeba je spełniać, zapisałam się na kurs pisania powieści. 

Na kursie było 12 osób. Najmłodszy uczestnik chodził do pierwszej klasy liceum, najstarszy miał 70 lat. Tak różni ludzie, w tak różnym wieku i chcą nauczyć się pisać. Niesamowite. 

W ramach cwiczenia mieliśmy podać 5 słów, a potem w ciągu 15 minut napisać opowiadanie i te słowa wykorzystać. Wszystkie. 

Pierwsze słowo, które padło, to była TRUSKAWKA. Ja powiedziałam PRZYGODA. Potem ktoś dodał MIŁOŚĆ, MGŁA, KOT. 

Oto co napisałam:

Kot nazywał się Droko. Był piękny. Miał grube, szare futro, które połyskiwało w promieniach słońca. Żółte oczy, które patrzyły przenikliwie.  Gruby ogon, którym machał zamaszyście. 

Droko czuł się samotny. Czuł wewnętrzną pustkę. 

Ponieważ był kotem rasowym i drogim, jego pani nie pozwalała mu wybiegać na dwór i cieszyś się swobodą. 

Do zabawy miał sznurek i ostatnio truskawkę, która spadła pani z talerza. Truskawka była już lekko spleśniała, ale mimo wszystko, można ją było turlać między łapkami. Droko chował truskawkę pod szafą, żeby pani mu jej nie zabrała. 

Lubił siedzieć na parapecie i oglądać świat, który był za oknem. Tęsknił. Tęsknił za przygodą, tęsknił za miłością, tęsknił za wolnością. 

Czasami pod oknem przebiegały koty. Rude, w paski, w ciapki. Bardzo im zazdrościł. Tej swobody, działania i możliwości biegania gdzie chcą. 

Pewnego jesiennego dnia, gdy za oknem unosiła się wilgotna mgła, Droko poczuł powiew chłodu. Pod wpływem wiatru, który hulał tego dnia pomiędzy drzewami, otworzyło się okno. Droko wskoczył na parapet. Wysunął głowę przez powstałą szparę i wciągnął swoim nosem zapachy swiata.

Spojrzał za siebie. Na pokój, meble, na spleśniałą truskawkę. 

Trzeba korzystać z okazji - pomyślał. 

Zeskoczył na trawnik i zniknął za rogiem w poszukiwaniu przygody. 


Zdjęcie pochodzi z pixabay.pl. Autorką jest Wioletta Wiol5