Pewnego dnia komórka powiadomiła mnie, że nadeszła wiadomość przez Messengera. Ponieważ staram się nie być niewolnikiem powiadomień, nie sprawdziłam co to jest i robiłam dalej swoje rzeczy. A potem, gdy odczytałam słowa, które nadeszły, nie wierzyłam w to co czytam. 

Dzień dobry, nazywam się Maciej Soczewiński. Jestem właścicielem salonu fryzjerskiego.. I chciałbym zrobić projekt "Piękno jest w każdym z nas", który miał by zwiększyć świadomość o osobach z zespołem Downa w Polsce. Znalazłem zdjecia Agaty w sieci. Mój telefon.... Pozdrawiam.

I wiesz co pomyślałam w pierwszym momencie? E, jakaś ściema. Kto się sam z siebie interesuje osobami z niepełnosprawnością intelektualną? Prędzej ktoś będzie chciał pomóc chorym dzieciom w hospicjum.

Ale zadzwoniłam. 

A wtedy zadziała się magia. 

Maciej zaprosił Agatę do Gdyni i zapewnił jej wspaniałe chwile. Byliśmy w cukierni na pycznej szarlotce, w Hevena Beatuy zadbali o ręce Agaty, zjedliśmy też pizzę z widokiem na morze. Maciej nakręcił z tego dnia taki film:

Widać na nim, że Agata czuła się szczęśliwa. 

Do projektu zaprosiłam również Fundację Ja też, z którą współpracuję już od wielu lat i Karinę, przyjaciółkę Agaty. 

Przwiozłam dziewczyny w czwartek do Maćka, który już po zamknięciu salonu zadbał o ich włosy. I wtedy Agata przeszła metamorfozę. Stała się na swoją prośbę blondynką. 

A potem nadszedł dzień sesji zdjeciowej i nagrywania filmu. Byłam po raz pierwszy na takim planie i zachwycałam się wszystkim. Ale przede wszystkim byłam pod wrażeniem ludzi, którzy przyszli w niedzielę i poświęcili swój czas dla projektu, dla osób z zespołem Downa, dla drugiego człowieka. 

Obie dziewczyny i Karina i Agata przeżyły wspaniałe chwile i mają niesamowitą pamiątkę na całe życie. Pamiątką są wspomnienia, zdjęcia i film. Ale również artykuł w magazynie dla kobiet Mademoiselle. 

Olga: Maciej, jak to się stało, że chciałeś zorganizować kampanię na rzecz osób z zespołem Downa? Osoby z niepełnosprawnością intelektulną to nie jest miedialny temat. 

Maciej: Mieszkałem 7 lat w Anglii. Osoby z zespołem Downa były wokół mnie, w parkach, w restauracjach. W Polsce tego nie ma. Jakby ich w ogóle nie było. Prowadzę salon fryzjerski od 5 lat w Gdyni, pracują przy sesjach zdjęciowych i postanowiłem pójść o krok dalej i stworzyć sesję zdjęciową i film właśnie z osobą z zespołem Downa. 

Olga: A jak to się stało, że trafiłeś na Agatę? 

Maciej: To jest dość zabawne, bo wydawało mi się, że  najtrudniej będzie znaleźć modelkę, a to okazało się takie proste. Miesiąc zastanawiałem się, czy ruszyć ten projekt. Zastanawiałem się, gdzie znajdę modelkę, bo przecież nie żyję w tym środowisku. PEwnego dnia wstałem i pomyślałem: tak to jest ten dzień. Trzeba poszukać. Najpierw znalazłem Twój blog, napisałem na FB i oddzwoniłaś. 

Olga: A czym Ciebie przyciągnęły zdjęcia Agaty?

Maciej:  Otwartością. Widać na nich radość, szczerość, blask w oku. Pokazana jest jako piękna kobieta. 

Olga: Chciałeś zrobić zdjęcia i film, ale nie miałeś jeszcze nic sprecyzowane. Znalazłeś modelkę i co dalej? Mówisz ludziom mam pomysł, dziewczynę z zespołem Downa, a ludzie mówią: WOW! Wchodzimy w to? Przecież miałeś studio i profesjonalną ekipę. 

Maciej: To było bardzo łatwe. Gdy miałem Agatę, to potem poszło błyskawicznie. Wykorzystałem kontakty, które mam dzięki temu, że pracuję na sesjach zdjęciowych. A też pomogło mi to, że będąc w Anglii nauczyłem się, że nie ma rzeczy niemożliwych. Pomogła mi też moja otwartość. Ale na pewno Polska już jest dziś otwarta, żeby pokazać, że osoby z zespołem Downa są wśród nas, a nie gdzieś obok. Projekt pokazał, że ludzie są otwarci. Wystarczyło tylko troszkę zachęcić. Każdy chciał być częścią projektu. To jest bardzo budujące.

Olga: Ale ty zorganizowałeś dla Fundacji Ja też warsztaty dla ich podopiecznych. I z kwiatami i w kawiarni i w restauracji. Ci ludzie poświęcają swój czas, swoje pieniądze. Dla mnie to jest niesamowite. 

Maciej: Mówiłem, że jest fundacja. Każdy z nas boryka się z problemami i każdy ma w sobie chęć niesienia pomocy, tylko często nie wie jak. Wystaczy porozmawiać. Bo potrzeba niewiele. Tylko trochę czasu. 

Olga: Ten projekt Ciebie dużo kosztował, w senscie czasu i energii. Co masz w zamian?

Maciej: Satysfakcję, że to co narodziło się w mojej głowie, ma rozwinięcie. Że ludzie za mną poszli. Że zadziało się coś wyjątkowego. Ale najlepsze co mogłem dostać, to uśmiech Agaty i jej łzy wzruszenia. I wiem, że to było warte moich godzin i dni pracy. Ciężkiej pracy. Bo przecież prowadzę swój biznes a po powrocie do domu siedziałem godzinami, do późnych godzin nocnych, żeby działać. Bo projekt się rozwinął. To już nie tylko zdjęcia i film. To również zdjęcia innych ludzi, którzy się przyłączyli do naszej kampanii. Zdjęcia, na których osoby trzymają kartkę z napisem # pięknojestwkażdymznas. 

Ja już dostałem nagrodę. Uśmiech Agaty. 

Olga: Co musi miec osoba, żeby tak działać jak ty? To są cechy charakteru? Patrzenie na świat? Wrażliwość? Doświadczenie życiowe?

Maciej: Wrażliwość jest bardzo potrzebna. Ja byłem tak wychowywany. Warto pomgać. Na Święta każdy się budzi. Czy to jest Szlachetna Paczka, czy pomoc dla zwierząt. PRzykre jest to, że po Świętach od stycznia każdy z nas wraca na swoje stare tory i pędzi. Nie potrafi się zatrzymać i powiedzieć: tak, zróbmy coś dla innych. 

Olga: Maciej, dziękuję.  

Akcja bardzo mnie wzruszyła. Nie tylko dlatego, że brała w niej udział Agata. Nie tylko dlatego, że dotyczyła osób z zespołem Downa. Wzruszyła mnie, ponieważ okazała się bardzo ważna dla ludzi. Codziennie rano sprawdzałam jakie zdjęcia pojawiały się z #pieknojestwkazdymznas. I niektóre z nich sprawiały, że czułam się, że świat jest cudownym miejscem i że mogłabym jeszcze więcej robić i jeszcze i jeszcze dla tego projektu. Zdjęcia z kartką robiły sobie całe rodziny, grupy w przeszkolu, studenci. Jest zdjecie dziewczynki, która trzyma kartkę większą niż ona sama. Jest zdjęcie chłopca w kąpieli, który ma mokrą kartkę przyklejoną do ciała. Jest zdjęcie maluszka, który sprawdza jakość projektu wkładając sobie kartkę do buźki. 

Niesamowite przeżycia dostrczył mi ten projekt. 

I daje nadzieję, na lepsze jutro Agacie i jej kolegom i koleżankom. 

Poniżej zobaczcie jeszcze zdjęcia Agaty, która będąc twarzą kampanii robiła sobie w wielu miejscach zdjęcia. Całośc projektu razem z wierszem, filmem, ścianą zdjęć ludzi znajdzieci na stronie Fundacji JA Też. . 

Wiem, że ten projekt tak łatwo się nie zakończy. 

PWN Wydawnictwo Szkolne zapowiedziało swój udział wraz ze swoim zielonym ufoludkiem, który jeździ po przedszkolach i uczy dzieci akceptacji, szacunku i tolerancji. Swój udział potwierdziła również Dominika z bloga kobiecafotoszkoła. 

Przed nami w roku 2020 Dzień Kobiet i 21 marca, czyli Międzynarodowy Dzień Zespołu Downa. I jeszcze wiele innych możliwości, podczas których możemy zmieniać patrzenie ludzi na osoby z zespołem Downa. 

Pozdrawiam Ciebie serdecznie. 

Pozostańmy w kontakcie. 

Pa! Olga Komorowska